Naszą decyzją możemy przedłużyć życie nie tylko chorej osobie, ale także i sobie, tu na ziemi. Mowa oczywiście o pośmiertnym dawstwie narządów. W Polsce obowiązuje tak zwana zgoda domniemana. Zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy transplantacyjnej, jeżeli za życia nie wyrazisz sprzeciwu na pobranie po śmierci swoich komórek, tkanek i narządów, to domniemywa się, że wyrażasz na to zgodę.
Wśród nas panuje przekonanie, że to rodzina decyduje o pobraniu komórek, tkanek i narządów od ich zmarłego krewnego, co nie znajduje potwierdzenia w treści obowiązujących przepisów polskiego prawa. Rozmowa personelu medycznego z osobami bliskimi potencjalnego dawcy ma na celu ustalenie jego stanowiska na temat pośmiertnego dawstwa narządów.
Sprzeciw możesz wnieść na trzy sposoby poprzez:
- wpis w Centralnym Rejestrze Sprzeciwów,
- złożenie własnoręcznie podpisanego oświadczenia,
- ustną deklarację złożoną w obecności co najmniej dwóch świadków.
W 2021 roku w Polsce najmłodszy dawca miał 18 miesięcy, a najstarszy miał 79 lat. W ubiegłym roku w województwie śląskim 69 osób pośmiertnie podarowało komuś swoje narządy. Na dzień 31 marca 2023 roku na przeszczepienie narządu oczekiwało w naszym kraju 1944 osób (źródło danych: Poltransplant).
Według badań Centrum Badania Opinii Społecznej z 2016 roku 75% Polaków nie rozmawiało ze swoimi bliskimi na temat ewentualnego przeszczepienia narządów. Niestety tylko 20% badanych osób wie, że w Polsce wystarczy brak sprzeciwu za życia, aby zostać pośmiertnie dawcą narządów (CBOS (2016). Postawy wobec transplantacji narządów, s. 4, 12-13).
Poinformuj bliskich o swojej decyzji! Jakakolwiek ona by nie była. Pośmiertne oddanie narządów jest ostatnim, najcenniejszym darem, jaki człowiek może ofiarować drugiemu człowiekowi.
